(#54) "Zanim zasnę" S.Watson

Ta książka miała być - i była - pierwszym thrillerem psychologicznym jaki czytałam. Stwierdziłam, że teraz albo nigdy, kiedyś muszę się do tego gatunku przekonać. I wiecie co? Nie było co prawda tragicznie, ale nauczyłam się, że cierpliwość jest cnotą!

Dwudziestoletnia Christine co rano budzi się w łóżku obcego mężczyzny, w obcym domu, próbując przypomnieć sobie wczorajszą noc i wydarzenia, które doprowadziły ją do takiej sytuacji.
Co rano przeżywa też wstrząs - okazuje się, że ma dwadzieścia pare lat więcej, męża (ww. obcy mężczyzna), własny dom (ww. obcy dom) i...amnezję. Co około dwadzieścia cztery godziny zapomina większą część swojego życia. Każdego dnia okazuje się także, że jej świat nie jest tak poukładny i prosty jak codziennie tłumaczy jej mąż, Ben. Kobieta odkrywa, że chodzi na terapię, o której nie wie Ben i prowadzi pamiętnik, z którego dowiaduje się o  przerażających sekretach z jej przeszłości. Dodatkowo, zaczyna mieć przebłyski, przypominając sobie to, czego zdecydowanie nie chciałaby pamiętać...


Fabuła
Zacznę od pomysłu - jest genialny! Może Napewno czytam za mało thrillerów psychologicznych, więc to pewnie dlatego, ale nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim pomysłem. Christinę poznajemy gdy budzi się któregoś ranka niczego nie pamiętając, więc przez całą książkę jesteśmy tak zdezorientowani jak ona. Razem z nią odkrywamy sekrety z jej przeszłości, a tych nie brakuje. Są małe, są duże, są zabawne, są przerażace. Ale są obecne, co bardzo, moim zdaniem, pozytywnie wpłynęło na klimat powieści.
Na początku mówiłam o cudnej cesze którą jest cierpliwość. Sądzę, że ta książka spodobałaby mi się dużo bardziej gdybym poczekała na nią kilka lat. Teraz miejscami się nudziłam, miejscami się ciągnęło, i chyba nie do końca umiałam postawić się na miejscu głównej bohaterki. Nie sądzę, aby była to wina pana Watsona, bo nie zdziwiłabym się, gdyby pisał swój debiut z myślą o starszych czytelnikach.
Dalej, była jedna rzecz, która mi się nie spodobała. Czy ta kobieta to jakiś robot? Na tym potyka się naprawdę ogromna ilość pisarzy. O czym mówię? Christine zapisywała rozmowy, uczucia, wiele stron dziennie. Jakim cudem to wszystko pamiętała? Jakim cudem nie odpadła jej ręka?!
A, i chciałam wspomnieć o jeszcze jednym. Zanim zasnę to ten rodzaj lektury, przy których niespodzianki przygotowane przez autora poznajemy z wielką ciekawością, ale kiedy dojdziemy już do ostatniej strony, wiemy, że za jakiś czas nie będzie nas ciągnęło do "powtórnego spotkania", ponieważ cały "smaczek" fabuły opiera się na odkrywaniu i niewiedzy.
Ocena: 3.5/5

Bohaterowie
Co do głównej bohaterki mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony naprawdę jej współczuję. Nie wyobrażam sobie co musi czuć co rano budząc się w obcym domu, co rano uświadamiając sobie ile straciła i ile traci każdego dnia.
Z drugiej strony ją podziwiam. Jest silna, odważna, nie boi się prawdy i nie poddaje się - walczy o swoje.
Z trzeciej strony jej nie rozumiem. Wielokrotnie chciała powiedzieć Benowi o pamiętniku i terapii, ale ostatecznie się rozmyślała. Okej, to jeszcze przełknę, ale wymówki, które wymyślała były tak na siłę...Lepiej by jej wyszło, gdyby po prostu się przyznała sama przed sobą - i przed czytelnikiem - że nie była do tego zdolna.
No i z (szybkie liczenie) czwartej strony potępiam kilka jej wyborów. Ale każda wzmianka o nich byłaby za dużym spojlerem, więc wiedzcie tylko, że Christine nie jest tylko biedną poszkodowaną ofiarą w pełni zasługującą na współczucie.
O Benie też nie mogę za dużo zdradzić, choć dlaczego dowiecie się dopiero na końcu.
O doktorze Nashu powiem tylko że go polubiłam, choć zasługiwał na nieco lepszą kreację.
O reszcie bohaterów - no nie mogę no, bo nie chcę odbierać Wam tej przyjemnej niewiedzy :)
Ocena: 5/5

Styl pisania
Nie zdziwię Was chyba jeśli powiem, że ta książka to podróż wgłąb psychiki i charakteru bohaterki. Dlatego styl pisania musiał być dość poważny, dość spokojny.
Jako że były momenty lekko nudzące i zdecydowanie nadrabiające, powinien też się zmieniać.
W skrócie, wymagałam od niego kilku cech. Niestety był on taki...nijaki. Jakby go nie było. Jest to oczywiście lepsze od nudnego tworu pisarza, który jest święcie przekonany, że ma lekkie pióro, ale nie ukrywam, że trochę się zawiodłam.
Ocena: 3.5/5 

Okładka
Nieszczególnie zachęcająca, trochę podobna do stylu pisania - nijaka. Gdybym nie natrafiła na pozytywne opinie co do tej książki, opis z tyłu czy sama oprawa graficzna napewno by mnie nie przekonała.
Motyw z okiem jest co prawda ładny i może nawet zaciekawiający, ale pytanie - po co? Do którego momentu lub wątku z fabuły nawiązuje?
Poza tym mam jeszcze jedną sprawę, do której muszę się przyczepić - zdażały się momenty, w którym teraźniejszość i przeszłość (czyli wpisy z pamiętnika) się ze sobą mieszały. Obie czcionki wyglądały niestety tak podobnie, że zdarzało mi się przeczytać kilka zdań i dopiero po formie czasowników zrozumieć, że wydarzenia dzieją się na innej płaszczyźnie czasowej.
Ocena: 3.5/5

OCENA KOŃCOWA: 15.5/20
PODSUMOWANIE: "Zanim zasnę" S.J.Watsona to oryginalny i dobrze przemyślany thriller psychologiczny. Fabuła opiera się na poznawaniu przeszłości głównej bohaterki, więc przez większą część czasu wiemy tyle co ona - czyli nic. Razem z nią odkrywamy sekrety, łączymy fakty, a dzięki pozycji obserwatora możemy oceniać zachowania bohaterów lub zastanawiać się, co byśmy zrobili na ich miejscu.
Książka mi się podobała, nie żałuję, że ją przeczytałam, ale wydaje mi się, że sięgnęłam po nią trochę za wcześnie. Za następny thriller psychologiczny sięgnę gdy będę już pełnoletnia, co też polecam młodszym czytelnikom.
~~
Czytaliście już Zanim zasnę lub widzieliście film? A może dopiero macie zamiar to zrobić? :)