(#53) "W otchłani" B.Revis

Gwiazdy, kosmos, podróże międzyplanetarne i chłopak o imieniu Starszy...Połączenie tych motywów to mieszanka idealna dla mnie, przynajmniej na pierwszy rzut oka. 
O tej książce nie jest i chyba nigdy nie było zbyt głośno, sama pierwszy raz usłyszałam o niej podczas wymiany książkowej, gdzie wzięłam ją na trochę chybił - trafił. Mam czego żałować?

Nastoletnia Amy, jej rodzice i około setka pozostałych pasażerów bierze udział w trwającej trzysta lat podróży na nową planetę. Mimo, że akcja dzieje się w przyszłości, technologia nie pozwala jeszcze na tak długie życie, choć zostaje wynaleziony sposób na przetrwanie takiego okresu - zamrożenie. Podróżnicy mają się obudzić z lodowatego snu po wyznaczonym czasie. Wszystko wydaje się być zaplanowane i dopięte na ostatni guzik.
Pewnego dnia Amy zostaje brutalnie obudzona. Nie ma pojęcia ile lat minęło i co wydarzyło się przez te cały czas, który dla niej był mieszaniną strachu, snu i niewiedzy. Prawda okazuje się być przerażająca - ktoś próbował ją zamordować, a do wylądowania dzieli ją ponad dwadzieścia pięć lat. Do tego na "Błogosławionym", kosmicznym statku, na którym się znajduje, od lat panuje system Najstarszych, z czego obecny jest bezwględnym tyranem i manipulatorem. Jedyną nadzieją dziewczyny jest zafascynowany nią Starszy, następca Najstarszego, chłopak z duszą buntownika i otwartym umysłem. Czy razem zdołają odkryć przerażające tajemnice, które od stuleci ukrywa statek i jego przywódca?

Fabuła
Nie wiem ile razy już wspominałam, że uwielbiam książki o kosmosie. I tutaj muszę powiedzieć, że w najmniejszym stopniu się nie zawiodłam. Klimat był, i to naprawdę dobry, a do tego utrzymywał się przez całą trylogię. Były niebezpieczeństwa, zagadki, wskazówki, niepewność, wątek kryminalny... Akcja obfitowała w przygody i nieoczekiwane wydarzenia, a zakończenie jest zaskakujące i nieprzewidywalne. 
Nie ukrywam, ciężko było się oderwać, choć po skończeniu serii stwierdzam, że I tom był zdecydowanie najgorszy (co nie znaczy, że zły!). Trochę dziwnie to brzmi, kiedy po kilkuzdaniowych pochwałach od razu przechodzę do takiej nagany, ale co poradzę? :D Poza tym to w sumie też "reklama" dla kolejnych części :)
Żeby nie było tak kolorowo, nie podobał mi się jeden motyw - Godów. Rozumiem, po co się pojawił i jaki miał wpływ na fabułę, ale był taki...niesmaczny. Aż odechciewało się miejscami czytać.
Ocena: 4/5

Bohaterowie
Zacznę od jednego - jak autorka wpadła na taki cudny pomysł nazwania Starszego Starszym? To imię ma w sobie taki klimat, taki urok...
Ogólnie chłopak jest bardzo dobrze wykreowany i świetnie wpasowujący się w całokształt. Pochwalam większość jego wyborów, w większości podziwiam za charakter. Nie ma wad, choć nie ma też tego czegoś, przynajmniej nie w I tomie (powtarzam się, prawda? :D).
Amy przez większą część trylogii pozostawała dla mnie pozytywnie obojętna, w skrócie jej pozytywne i te niepasujące mi cechy wzajemnie się eliminowały, ale nie żywię dla niej żadnych negatywnych uczuć. Moje zdanie co do niej, jak chyba do wszystkiego, polepsza się wprost proporcjonalnie do Miliona słońc i Cieni ziemi (nie sądzicie, że te tytuły też są mega klimatyczne? <3)
Co do wątku miłosnego między tą dwójką - oczywiście był, choć subtelny i delikatny. Po części dlatego, że po prostu nie było dla niego miejsca, zbyt dużo się działo, a po drugie przez charakter dziewczyny, która zdecydowanie do romantyków nie należała i długo nie chciała przyznać przed samą sobą, że zależy jej na Starszym.
Ocena: 4.5/5 (ta połówka za imię Starszego :D)

Styl pisania
 Po raz pierwszy od dość długiego czasu nie umiałam się określić. Niby nie mam nic do zarzucenia, ale czegoś zdecydowanie mi zabrakło. Albo może inaczej, coś mi nie pasowało. Nie skarżę się tutaj na brak klimatu (jeju, klimat ratuje wszystko!), ale chyba po prostu czuć, że W otchłani to debiut pani Revis.
Bardzo ciekawym pomysłem było wprowadzenie jednolitości na "Błogosławionym". Wszyscy jego mieszkańcy byli brązowoskórzy, brązowo -i skośnoocy...Po zastanowieniu nie powinno być to dla nas zaskoczeniem - w środowisku, w którym nie ma dopływu "świeżej krwi" (bądź co bądź są zamknięci na statku :D) nie możemy się spodziewać niczego innego. 
Czemu o tym wspominam? Bo Amy nie miała łatwego życia na statku - bardzo się wyróżniała - a wpływało na jej charakter, czyli co za tym idzie - na styl pisania. Według mnie taka podróż wgłąb charakteru dziewczyny to świetny pomysł!
Ocena: 4.5/5

Okładka
Ogólnie jest prześliczna (bo ma w sobie motyw kosmosu, a kosmos zdecydowanie jest prześliczny), ale...czy ktoś mi powie, o co chodzi z tymi twarzami? Są jakieś takie...dziwne, nienaturalne, niewpasowujące się. Domyśliłam się (ha, brawo ja!), że należą do Amy i Starszego, ale...po prostu jestem dla nich na nie. I teraz wskazówka dla wszystkich grafików: jeśli nie masz pomysłu na okładkę, po prostu daj pierwsze zdjęcie, jakie pokaże się w internecie pod hasłem "wszechświat" - to nie może się nie udać :D
Ocena: 4/5

OCENA KOŃCOWA:  17/20
PODSUMOWANIE: "W otchłani" Beth Revis to po prostu dobry wprowadzający tom do naprawdę świetnej trylogii. Jest klimat, są bogato wykreowani bohaterowie, a także tajemnice i niebezpieczeństwa. To wszystko sprawia, że książkę ciężko odłożyć przed skończeniem mimo kilku wad - niesmacznych wątków czy lekko nudzącego i odpychajacego wstępu. Lekturę polecam fanom sf, przygodówek i międzygwiezdnych thrillerów, których sceneria dzieje się wśród zamkniętych czterech ścian, a mordercą może być każdy, nawet ktoś, komu się ufa.