(#49) "Nerve" J.Ryan

Pisząc tę recenzję musiałam się poważnie zastanowić, co sprawia, że książkę czyta się szybko. Dużo czy mało akcji? Wciągające czy powierzchowne przygody? Świetnie czy mdło wykreowani bohaterowie? Bo Nerve napewno mogę zaliczyć do sukcesu - pozycji przeczytanych jednym tchem, w trochę ponad jeden wieczór, ale w sumie do tej pory nie jestem pewna, co za nim stało.

Zdjęcie wyjątkowo nie moje, bo bardzo mądrze oddałam książkę do biblioteki zanim zdecydowałam zrobić jej recenzję :")

Typowa szara myszka, dosłownie dziewczyna za kurtyną - bo pracująca przy szkolnych przedstawieniach jako makijażystka - pod wpływem chwili i chęci zaimponowania chłopakowi, który jej się podoba, postanawia wysłać swoje zgłoszenie do internetowej gry Nerve. Sami organizatorzy opisują ją: to jak "prawda czy wyzwanie", ale zapomnij o prawdzie.

Uczestnicy tej gry muszą robić dziwne, czasem niebezpieczne, a czasem mające wpływ na ich życie codzienne i towarzyskie zadania. Dzięki (nie)szczęśliwemu przypadkowi, filmik z zadaniem Vee, sfilomowany przez jej najlepszego, bardzo niechętnie patrzącego na grę przyjaciela, Tommy'ego, zdobywa ogromną popularność, a ona sama dostaje propozycje wzięcia udziału w kolejnych challengach. Twórcy obiecują jej sławę i nagrody rzeczowe lub pieniężne.

W pewnym momencie gra przestaje być tylko niewinną zabawą, do tego dzieloną z niezwykle przystojnym Ianem. Co ludzie poświęcą dla pieniędzy? Jak niebezpieczny jest internet?

Fabuła

Jeśli umiem liczyć (a nie umiem), oprócz czasu czekania wyrażonego w jednym zdaniu (np. "minął tydzień..."), całość trwa łącznie około dwóch dni, może nawet mniej. Co oczywiste, autorka po prostu musiała na maksa zapełnić wyznaczony przez siebie czas. Akcja, nowe, coraz to kreatywniejsze zadania, bardzo szybko - nawet za szybko - rozwijający się wątek miłosny... Nie mówię, że takie rozwiązanie mi się nie podobało, bo dosłownie nie mogłam się oderwać, a samą książkę przeczytałam w nieco ponad jedno popołudnie, ale przez takie wykreowanie świata i bohaterów wszystko było nietrwałe, historia zaczęła się, trwała i skończyła niewiadomo kiedy. Wszystko działo się w takim pośpiechu...

Ogólnie sam pomysł był dobry. Uwielbiam fabułę opartą na grze i wykonywaniu rozmaitych zadań (właśnie, jeśli taką znacie, możecie polecić :D), przez co pewnie jeszcze szybciej pochłaniałam Nerve. Zakończenie też było oryginalne, choć trochę brutalne, a ja miejscami czułam się tak zdenerwowana jak bohaterowie. Ale, jak mówiłam, jak dla mnie wszystko było robione i mówione w takim pośpiechu, bez chwili przerwy...Mimo tego, że lektura mi się podobała to coś czuję, że szybko o niej zapomnę.

Ocena: 3.7/5

Bohaterowie

Przez ten cały pośpiech zżycie się z bohaterami i lepsze poznanie ich było dość trudne. Nawet lepsze zrozumienie Vee, głównej bohaterki i narratorki, graniczyło z cudem, zwłaszcza, że towarzyszymy jej w momencie kompletnych zmian w życiu czy charakterze. Nie znaczy to, że jej nie polubiłam - na pewno nie trafia ona na listę moich ulubionych postaci, bo była wykreowana na tyle przeciętnie, że pewnie niedługo o niej zapomnę, ale wierzcie mi, zdarzało mi się trafiać na dużo gorsze narratorki :D
Co do Iana, to był on moją ulubioną postacią. Widać było, że autorka chciała z niego zrobić idealnego, kochanego chłopaka, do którego każda czytelniczka będzie wzdychać, ale, przynajmniej u mnie, dość mocno jej to nie wyszło. Samego chłopaka bardzo polubiłam i nie przeczę, że ma sporo pozytywnych cech, ale jemu także zabrakło tego "czegoś".
Jak dla mnie jednym z najgorszych motywów - najsłabszych, najmniej przemyślanych i po prostu zbyt niewiarygodnych - był wątek miłosny. Ryan tak bardzo poszła na skróty... Vee wie, że jej najlepszy przyjaciel, Tommy, jest w niej zakochany, ale nie robi nic, aby jakoś wyjaśnić te sprawę, a z Ianem całuje się nieco po drugim wykonanym wspólnie zadaniu. Nie za szybko trochę? Zero uczuć, zero emocji. Co prawda on sprawdza się w roli idealnego boyfrienda, ale samej książce dużo lepiej by wyszło, gdyby tego związku nie było, albo gdyby dostał troszkę więcej szczerości.
Ocena: 3.5/5

Styl pisania
Dużo przygód robi swoje, ale bez dobrego stylu pisania nawet najciekawsza książka mogłaby się dłużyć. A jeśli mamy pędzącą akcję, a do tego jeszcze lekkie pióro...Nic dziwnego, że Nerve przeczytałam tak szybko, a moje myśli zaprzątało tylko to, co działo się na danej stronie.
Sposób prowadzenia narracji sprawiał, że czuliśmy się, jakbyśmy sami tam byli, a co więcej - sami przeżywali te wszystkie niebezpieczeństwa. Tutaj nie mam nic do zarzucenia :)
Ocena: 5/5

Okładka
Niestety tego nie widzicie (a ja w tym momencie jeszcze bardziej żałuję, że nie porobiłam zdjęć :") ), ale tył książki też jest zaprojektowany - widnieje na nim Ian (Dave Franco), także klikający napis "graczem". Ogólnie ten pomysł bardzo mi się podoba, dodaje takiej...nowoczesności, pokazuje, że wszystko dzieje się w dobie internetu. I teraz tylko kwestia osobista: fioletowy nie pasuje do zielonego. I to wszystko. Ale mi to trochę przeszkadzało :D
Ocena: 4.7/5

OCENA KOŃCOWA: 16.9/20
PODSUMOWANIE: "Nerve" Jeanne Ryan to książka o niebezpieczeństwach internetu i tego, byśmy nie ufali ślepo w to, co w nim znajdziemy. Sama pozycja należy raczej do tych przeciętnych, niewybijających się jakoś szczególnie; mamy w niej szybką akcję, słabo i dobrze wykreowanych bohaterów, uroczy, ale zbyt szybko nakreślony wątek miłosny... Ja nie żałuję, że przeczytałam, ale coś czuję, że szybko o niej zapomnę i nie będę czuła zbyt wielkiej potrzeby, aby sięgnąć po nią ponownie.

 

 ~~

Okej, przyznaję, wiązałam co do tej książki troszkę większe nadzieje, ale nie znaczy to, że się zawiodłam. No dobra, może minimalnie - ale to dlatego, że oczekiwałam czegoś super, a dostałam coś... okej :)