(#5) 7 razy dziś-L.Oliver

Mniej więcej w połowie książki obiecałam sobie, że na tym blogu do końca września znajdzie się jej recenzja. No, i jak postanowiłam tak jest. Zapraszam ;)

 

17-letnia Sam ma wszystko, czego pragną dziewczyny w jej wieku na całym świecie: trzy najlepsze, szalone przyjaciółki, chłopaka w którym kochała się od małego i idealną pozycję w szkole. Jest lubiana wśród (większości) rówieśników (ale kto by się przejmował takimi odludkami jak np. Juliet?).

Wydaje się, że ta sielanka będzie trwać wiecznie. Jednak całe jej życie zmienia się w ciągu jednego dnia. To właśnie 12 lutego dziewczyna umiera w wypadku samochodowym...

I to 12 luty jest, gdy budzi się nagle w swoim łóżku. Zdrowa, bezpieczna, a jej ludzie wokół niej nie wiedzą, że to już kolejne ‘dziś’...

Czy Sam odkryje, dlaczego dostała drugą szansę? I czy będzie umiała ją wykorzystać?

Fabuła

Nie bardzo wiem o co chodzi, ale ostatnio naszła mnie ochota na tematykę cofania się w czasie, ponownych żyć i takie tam (jestem za lekturą „Misji naczterech łapach”, a przede mną „Dziewięć żyć Chloe King” i „Trylogia czasu”), więc kiedy tylko przeczytałam opis bestsellera Lauren Oliver „Siedem razy dziś” wiedziałam, że muszę go mieć.

Historia opowiada o Sam, idealnej dziewczynie o idealnym życiu. Wielu z nas chciałoby być jak ona, dla wielu stanowi inspirację-nie tak dawno była na samym dnie popularności, nosiła okulary i aparat na zęby (!).

W lekturze poruszane jest wiele problemów codziennego świata (takich jak samoakceptacja, uznanie wśród innych a nawet chęć samobójcza) łączonych ze sprawami sciene-fiction (ponownie odradzanie się).

Na początku Sam korzysta z okazji- ale, przyznajmy się, kto by nie skorzystał? Możesz robić wszystko! Żaden, nawet najgłupszy i najgorszy uczynek nie poniesie za sobą żadnych konsekwencji, gdyż jutro znów będzie... „dziś”. Lecz potem sytuacja staje się coraz bardziej przerażająca. Czy tak już będzie zawsze?

Gdy Sam w końcu zrozumie warunek, dzięki któremu będzie mogła odejść, przyjdzie jej wybrać: ona sama czy ktoś potrzebujący?

Ocena: 5/5

Bohaterowie

Naturalni, szczerzy, nieprzerysowani. Nie miałam chyba bohatera, którego nienawidziłam, a Sam wręcz uwielbiam za jej styl życia (chyba wiecie, że zwykle nie darzę zbyt wielką sympatią głównych bohaterów). Szczególnie ciekawymi postaciami były Juliet i Kent (czy jest osoba, która go nie lubi?).

Sam była postacią bardzo naturalną, za co ją polubiłam, ale też wredną i samolubną (zwłaszcza na początku). Może to i źle, a ja powinnam ją doszczętnie znienawidzić, ale dzięki tym wadom  zaimponowała mi jej zmiana i decyzja pod koniec książki. Ale, ale, żeby bronić swoje dobre imię lubię-tylko-tych-dobrych, do końca jej nie wybaczyłam. Mimo to polubiłam ją za jej naturalność, jakiej czasem mi brakuje u bohaterów (zwłaszcza tych głównych, którzy chyba powinni być najlepiej wykreowani, ekhm).

Ocena: 5/5

Styl autorki

Niedawno dodałam post „5 cech stylu pisarskiego, przez które zwykle nie kończę książki”. Na miejscu pierwszym znalazło się pewność autora, że pisze jak nastolatek, choć to zupełna bzdura.

Natomiast pani Oliver udało się to idealnie. Nie wiem, czy poprosiła córkę, żeby to ona wszystko opisała, bo tutaj po prostu czuje się duch nastolatki. Nie bardzo wiecie o czym mówię? Nie dziwię się, sama chyba nie potrafiłabym tego zrobić bez wcześniejszego sięgnięcia po tę książkę ;)

Ocena: 5/5

Okładka

Wiem, że są dwie, ale ja opiszę tą, z której korzystałam ja.

Mimo, że bardziej podoba mi się ta ponieważ  bardziej oddaje ducha powieści, w tej „mojej” również się zakochałam. Bardzo dopasowana, a dziewczyna na okładce (prawie) idealnie wpasowała mi się w postać Sam.

Ocena: 5/5

RAZEM: 20/20

PODSUMOWANIE: Uwaga, uwaga, drodzy Państwo-pierwsza książka na tym blogu, której przyznaję 20/20. To już samo w sobie może coś znaczyć,a ja dodam tylko że to bardzo inteligentna, życiowa, zabawna i prawdziwa powieść.