(#45) "Eragon" C. Paolini

Całą serię Dziedzictwo czytałam już kiedy miałam ok 13 lat, a że około pół roku temu dostałam całą serię w ramach wymiany, postanowiłam zrobić to jeszcze raz. W sumie jakoś tak mi się zebrało na ponowne zabieranie się za przeczytane już pozycje - za mną jedna z ukochanych książek dzieciństwa, Niekończąca się historia, przede mną Narnia.
Kurczę, zauważam, że we wstępie najpierw nie wiem co napisać, a zaraz potem strasznie się rozpisuje. Ekhm, zapraszam!

Prawie szesnastoletni Eragon wiedzie normalne i nudne, choć dość ciężkie życie. Mieszka w zapomnianej przez wszystkich dolinie otoczonej potężnymi - i podobno przeklętymi - górami, pomaga na polu i słucha opowiadań starego bajarza Broma.
Życie jego, wioski i całej krainy zmienia się, gdy podczas polowania chłopak odkrywa dziwny, błękitny kamień, który zabiera z zamiarem sprzedania. Na wskutek paru zdarzeń znalezisko zostaje z nim, a jak się niedługo okazuje ze zwykłego "kawałka skały" wykluwa się... smok. Przerażony chłopak odkrywa, że potrafi się z nim porozumiewać myślami, tym samym dołączając do legendarnych, choć dawno upadłych Jeźdźców.
Gdy bezwględny władca, Galbatorix, zaczyna się nim interesować i krzywdzi jego rodzinę, chłopak postanawia uciec z wioski i wypełnić swoje przeznaczenie. Poznaje magię, uczy się Słów z pradawnej mowy, zyskuje potężnych przyjaciół i wrogów. A co najważniejsze - pogłębia więź ze swoim smokiem.
Wkrótce Eragon musi stanąć przed trudnym wyborem - dołączyć do buntowników czy poddać się i służyć Galbatorixowi?

Fabuła
Dobra, typowo fantastyczna. Dużo akcji, dużo magicznych stworzeń, dużo magii, walki na miecze i strzelania z łuku. Dokładnie taka, jakiej można się spodziewać od fantasy na wysokim poziomie. Bardzo łatwo nam wpaść w świat smoków, krasnoludów, Cieni, elfów i pradawnych zaklęć.
Co mnie zaskoczyło, nieoczekiwane - naprawdę nieoczekiwane - zwroty akcji też są. To znaczy ja to wiedziałam, bo, jak pisałam, czytam całość po raz drugi, ale nadal trochę nie mogę w to uwierzyć. Także tego ten, jeśli kogoś znudziły stereotypy - zapraszam!
Komu polecam? Oczywiście fanom fantastyki, ale jej przeciwnikom także. To naprawdę dobra pozycja, abyście się do tego gatunku przekonali.
Co także działa na plus, historia jest wielowątkowa. Mamy sporo sekretów, walkę z terrorem, poznawanie smoków i tajemniczą elfkę, która dziwnym trafem pojawia się w snach Eragona. Skoro Paolini wpakował tyle pomysłów w samą pierwszą część (a cykl ma aż siedem tomów)  to znaczy to, że nie obawia się, że zabraknie mu pomysłów na kolejne sześć. Mam taką nadzieję! :D
Poza tym, nie jestem pewna gdzie o tym wspomnieć, bo trochę podchodzi to pod fabułę, trochę pod styl autora, a nawet jeśli się uprzeć to pod oprawę graficzną. Mówię tu o wplataniu do, zazwyczaj, wypowiedzi bohaterów słów z języka elfickiego, krasnoludzkiego lub pradawnej mowy. Mimo, że przedłuża to czas czytania, to naprawdę fajny pomysł i bardzo lubiłam z ciekawością szukać znaczenia danego zdania czy zaklęcia.
PS Znacie więcej takich książek? :) 
Ocena: 5/5

Bohaterowie
No kurcze, powtarzam się, ale dobrze wykreowani, typowi dla pozycji fantasy. Sam Eragon jest idealnym przykładem fantastycznej postaci. Skrzywdzony, razem z mentorem (tak, z długą brodą) wyrusza w daleką podróż po drodze ucząc się fechtunku i magii. 
No i jest ta jego ciapowatość. Nie będę nawet próbować szacować ile razy Saphira przybywała w ostatnim momencie. Co naprawdę fajne, ten wątek jego nieudolności jest zauważony i delikatnie podkreślony przez...pewną osobę, dzięki której sam Eragon to zauważa.
Tylko że przed osądem trzeba się zastanowić - chłopak, które szesnaście lat swojego życia spełnił na farmie i polowaniu, nie oddalając się zbytnio od rodzinnej wioski? Można mu chyba wybaczyć. Chyba.
I kolejna rzecz, która przez jednych zostanie odebrana jako plus, przez drugich jako minus. Nie dość, że bohaterów jest naprawdę mało, to poza paroma (nawet nie chcę mówić iloma, bo samo to mogłoby być spoilerem :D ) pozostali pojawiają się naprawdę rzadko. Czy to wada? 
Ocena: 4.5/5

Styl pisania
Nie wspomniałam o tym wcześniej, bo chciałam Wam zrobić niespodziankę. Uwaga, BUM, niespodzianka: w chwili pisania Eragona Paolini miał... piętnaście lat!
Kurczę, samo to mogłoby usprawiedliwić wszystkie niedociągnięcia. Sama wiem, jak ciężko jest się zebrać w sobie i skleić coś sensownego (co nie jest rozprawką) w takim wieku, więc naprawdę, naprawdę podziwiam. Tym ciężej jest mi odjąć punkty za coś, z czym chyba nie spotkałam się nigdzie indziej.
Ulubione zdanie mojej polonistki w  podstawówce? Pamiętajcie, żeby nie zmieniać czasów! A co, naprawdę często, robi narrator? Zmienia czasy!
Okej, kiedy mamy jakiś fragment, np.
...Eragon nie był pewien co zrobić. Naprawdę chciałbym tam pojechać, pomyślał, wtedy (chyba, bo do idealnego ogarniania zasad pisownii jest mi naprawdę daleko) jest okej. Ale Paolini niewybaczalnie (hohoho, jakie mocne słowa) często zapominał dodać tego magicznego słówka "pomyślał", "stwierdził", "doszedł do wniosku", "zastanawiał się" itp. No kurcze, tak szczerze, spotkaliście się kiedyś z czymś takim? :D
Ocena: 4/5

Okładka
Chcialabym dać wyższą ocenę, ale ta okładka jest naprawdę przeciętna. Trochę szkoda mi odejmować punkty za takie coś, bo Eragon to naprawdę dobra książka, ale wiem, jak ważną rolę w zachęceniu czytelnika pełni właśnie oprawa graficzna.
Sama kolorystyka jest nawet okej, ale całość przywodzi na myśl słabą pozycję o której nikt nie wie, a autor bardzo chcę się wybić. A szkoda :/
Ocena: 3/5

OCENA KOŃCOWA: 16.5/20        
PODUMOWANIE: "Eragon" Christophera Paolini' ego to naprawdę dobra, przemyślana i pełna akcja powieść fantastyczna, która powinna bez większego problemu zadowolić wszystkich wielbicieli tego gatunku. Główny bohater i jego smok są oczywiście wykreowani dobrze, niestety nieco gorzej z pozostałymi -  choć muszę przyznać, że podczas czytania prawie w ogóle tego nie zauważamy. Mamy nadprzyrodzone istoty, obowiązkową bitwę na miecze, łuki i magię - słowem jest wszystko, czego możemy oczekiwać sięgając po fantasy. Bardzo polecam ^^
~~
Jakoś zwykle o tym nie wspominam, ale na podstawie Eragona, jak już może wiecie, powstał film. Oglądałam go wczoraj i choć filmweb podsuwa nam naprawdę sporą ilość różnic między książką a jej adaptacją, to według mnie jest dobrze zrobiony i warty zapoznania się z nim. Aha, ale pamiętajcie, żeby po obejrzeniu go nie sugerować się zbyt mocno wyglądem postaci - nawet bez pomocy internetu zauważyłam, jak bardzo są one zmienione :D