Akos pochodzi z miłującego pokój narodu Thueve, zamieszkującego planetę o tej samej nazwie w bliżej nieokreślonym układzie słonecznym. Często się rumieni, kocha swoją rodzinę i jest gotów poświęcić dla niej wszystko.
Cyra jest narzędziem w rękach brata - tyrana przewodzącego ludowi Shotet. Szantażowana tajemnicami przeszłości, zabija, kaleczy i osieroca jego przeciwników, robiąc to wbrew sobie.
Bohaterowie żyją w kompletnie różnych światach, które łączy jedno - Nurt. Według definicji książkowej, jest to...energia, która przepływa przez każdą żywą istotę, dając jej szczególne, indywidualne zdolności.
Jak dojdzie to zetknięcia losów tej dwójki? Jakie dary otrzymają od losu? Czy ich przeznaczenie, przepowiedziane wiele lat wcześniej przez Wyrocznie naprawdę się spełni?
Fabuła
Jak już wspomniałam, Naznaczonych śmiercią od przeczytania opisu do skończenia ostatniej strony uważałam za ciekawą, choć na pewno nie oryginalną historię. Igrzyska śmierci czy chociażby sama Niezgodna (napisana przez tę samą autorkę) opierają się na bardzo podobnym schemacie. Ratującym sprawę jest Nurt i niesione przez niego dary, które są pozytywnie zaskakująco kreatywne - pani Roth postarała się bardziej niż umiejętność latania czy czytania w myślach. Takim sposobem mamy sprawianie ogromnego bólu samym dotykiem, umiejętność zamieniania wspomnień czy nawet przerywanie danego podarku.
Jak możemy się domyślić, Akos i Cyra żyją w dwóch różnych światach, pochodzą z dwóch różnych - wrogich sobie - ludów, różnią się sposobem bycia, mówienia, myślenia. Ich losy, co także jest do przewidzenia, dość brutalnie się splatają, powodując między nimi niechęć i wrogość. Jednak, co już kompletnie nie mogło się nie zdarzyć, stopniowo w ich relacji pojawia się zaufanie, a nawet miłość, na której chciałabym się skupić trochę dokładniej. Niewątpliwe jest, że takie uczucie w ogóle nie powinno mieć miejsca, ale według mnie było dużo bardziej romantyczne, niewinne, szczere i trwałe niż w niejednych romansach, na które miałam (w większości nie)szczęście trafić.
Podsumowując, Naznaczeni śmiercią nie wyróżniają się jakoś szczególnie spośród tysięcy młodzieżowych powieści s-f, ale nie są nudni czy przeciętni i mają w sobie...klimat, to coś :)
Ocena: 4/5
Bohaterowie
Co warto zaznaczyć, autorka postanowiła wykreować swoich bohaterów, nie tylko tych głównych (ale o tym przekonacie się czytając), na zasadzie stuprocentowego kontrastu.
Ona jest ostra, twarda, przebiegła, bezkompromisowa, ale boi się brata i jest mu posłuszna, często wbrew własnej woli.
On jest cichy, spokojny, ale wytrwały, nigdy się nie poddaje, a życie najbliższych ceni bardziej niż swoje.
Jak można zauważyć, idealnie się dopełniają.
A co dziwne, nie mam pojęcia które z nich polubiłam bardziej. Cyra częściej mnie denerwowała, ale swoim bogatym... temperamentem, sposobem życia zwracała większą uwagę niż stojący w jej cieniu Akos. Wydaje mi się jednak, że był to celowy zabieg, chociażby dlatego, że rozdziały prowadzone przez nią mają narrację pierwszosobową, a przez niego są w trzecioosobówce.
Poza tą dwójką mamy jeszcze ich rodzinę i buntowników, ale myślę, że nie będę Wam o nich zbyt dużo zdradzać - ich charakter jest zbyt ukształtowany przez przeszłość by uniknąć spojlerów.
Ocena: 5/5
Styl pisania
Pierwsze, co przyszło mi na myśl gdy zaczęłam opisywać styl pisania jest jego nafaszerowanie nowymi słowami, jakby autorka (może nawet trochę na siłę) chciała zwiększyć klimat i zaznaczyć, że akcja dzieje się w innej rzeczywistości. Pory zamiast lat (np. miałam szesnaście pór, trzy pory temu), lodokwiaty, steroloty...Jak wspomniałam, było tego troszkę za dużo, a do tego przeszkadzało mi to do samego końca, gdy przy innych książkach już w połowie zaczynam się przyzwyczajać. I do tego ich wymawianie...Jak ja miałam czytać Thueve lub Eijah? Z angielskim akcentem? Polskim?
Poza tym było naprawdę dobrze, tak ponadprzeciętnie. Przykładem może być to, że dopiero w mniej więcej dwóch trzecich powieści zauważyłam jednoosobową narrację Cyry i trzecioosobową Arosa. Czyli, podsumowując, dosłownie prześlizgiwałam się wzrokiem po stronach :D
Ocena: 4/5
Okładka
Sama nie bardzo wiem co o niej sądzę. Pomysł był wspaniały - niebieski i złoty idealnie do siebie pasują, wykonanie jest bardzo porządne...Ale nie mogę uznać jej za coś wyjątkowego. Według mnie "Naznaczeni" zdecydowanie lepiej wyglądaliby w jednej linijce, tak jak w oryginalnej wersji (KLIK). Podobnie nie jestem całkowicie przekonana do tych odblasków na niektórych literach - jako mistrz painta i PiZapa sama tworzyłam podobne efekty i "doświadczonym" okiem stwierdzam, że wyglądają one dość mało profesjonalnie. Ale chciałabym zaznaczyć - nie uważam się za grafika w najmniejszym stopniu :")
Wiem, że może minimalnie przeczę sama sobie, ale ta oprawa graficzna podoba mi się mimo kilku znacznych niedociągnięć i po prostu staram się zrozumieć dlaczego :D
Ocena: 4/5
OCENA KOŃCOWA: 17/20
PODSUMOWANIE: "Naznaczeni śmiercią" to dobra, wciągająca i napakowana akcją powieść sciene-fiction, choć niestety nie można ją nazwać wybitną, a już na pewno nie oryginalną. Postacie są porządnie wykreowani, wątek miłosny uroczy i szczery, a my trzymamy za głównych bohaterów kciuki mimo dzielących ich różnic. Ja książkę polecam i już nie mogę się doczekać kolejnego tomu, bo, zwłaszcza po ostatnim rozdziale, czuję, że autorka przygotowała dla nas niejedną niespodziankę!
~~
Jak zwykle z opuźnieniem i kilka miesięcy po premierze, ale jest :D Standardowo: czytaliście? Macie zamiar?
